‘Doen Wat Je Goed Doet’ aflevering 26: graffitikunstenaar Daniël van de Haterd

Daniël is geboren Hagenees, op 3 januari 1983. Zijn passie is graffiti: het maken van muurschilderingen en werken met een spuitbus. In Amersfoort zijn buiten tientallen werken van zijn hand te vinden. Ook al zijn ze niet altijd gesigneerd, zijn werk maakt deze relatief nieuwe kunstvorm zichtbaar op straat.

Daarnaast heeft en had hij in Amersfoort op verschillende vlakken invloed op het culturele leven. Vroeger met het organiseren van hiphop-feesten, het programmeren van hiphop in de voormalige poppodium De Kelder en het begeleiden van muzikanten en artiesten. En nu in zijn rol als adviseur voor de stichting Concrete Canvas: “Daarmee willen we meer kunst en street art in de openbare ruimte, buiten de binnenstad aanbrengen."

"In het centrum gebeurt al aardig wat. En inwoners van de buitenwijken mogen wel wat trotser worden op hun wijk. Kunst werkt heel goed, je kan een buurt een eigen identiteit geven door schildering of kunstwerk. Mensen gaan dat dragen en zijn trots als iets moois te zien is”, legt Daniël uit.

In 1997 opende de wereld van graffiti zich voor Daniël. Net als Dr. Who van de gelijknamige sci-fi tv-serie stapte hij regelmatig een telefooncel in en zijn leven zou nooit meer hetzelfde zijn… “Ik verzamelde telefoonkaarten (prepaid kaarten waarmee je toen kon bellen in een telefooncel, GH) en fietste langs cellen om te kijken of er nog lege kaarten in zaten. Ik kwam langs een gebouw dat helemaal vol zat met graffiti en was helemaal onder de indruk. Ik bleef daar toen rondhangen en kwam er zo achter dat je met spuitbussen kon schilderen.”

De telefoonkaarten werden aan de wilgen gehangen en zo ontstond een nieuwe hobby: “Ik ben toen met de fiets door Den Haag en Rotterdam gaan fietsen en overal foto’s van ‘pieces’ (grote kleurrijke graffiti kunstwerken op muren, GH) gaan maken. Met zoveel mogelijk kleur en zo groot mogelijk, dat maakte indruk. Zo kwam ik mensen tegen die aan het spuiten waren en dat werden vrienden van me. Het was toen best een grote ‘scene’ en fietste ik heel wat af. Ik heb denk vijf of zes fotoboeken en dan sorteerde ik ze op naam van de artiest, ook wel schrijver genoemd in de graffiti.”

“Ik begon zelf met het tekenen en letters te schetsen en zo is dat langzaam uitgegroeid met zelf graffiti spuiten. Toen werden die andere schrijvers vanzelf minder interessant. Ik vond wat restjes in weggegooide spuitbussen en daar ging ik mee gaan klooien. We woonden in een flat aan de rand van Voorburg en mijn eerste werk maakte ik op de voordeur van de flat. Dat hadden mijn ouders snel door omdat dezelfde tags (handtekening van een graffiti schrijver, GH) ook op blaadjes getekend in mijn kamer lagen. Van mijn vader moest ik met een emmer sop de deur meteen weer schoonmaken. Dat lukte redelijk, gelukkig was het niet heel goede verf.”

Zo ging Daniël aan de slag bij skateparkjes en hangplekken, daar 'waar je ook hangt met je vrienden'. "Met mijn vriendenkring ging ik elk weekend schetsen en schrijven. Ik was ook best vroeg met opdrachten, toen ik 15 was, schepte ik op dat ik heel goed kon spuiten. Ik deed een slaapkamer muur maar dat zag er niet uit. Dat op die manier verkopen was nog echt een beetje onwetendheid.”

“Op mijn zeventiende zijn we naar Amersfoort verhuisd en werd ik uit die wereld daar weggetrokken. Ons huis werd gesloopt en mijn ouders kozen voor Amersfoort omdat het centraal ligt en groen is. Dat was wel fijn, je krijgt een nieuwe start. Ik deed de havo in Zeist en iedereen keek tegen me op omdat ik uit de grote stad kwam. Daar ging ik wel goed op. Ik had hier minder vrienden en ik dacht dat mijn vrienden uit Den Haag wel langs zouden komen, maar dat gebeurde niet natuurlijk. Dus ik moest ff opnieuw beginnen.”

In Tilburg, aan de rockacademie studeerde hij music management, over de zakelijke kant van de muziekindustrie. Daarna begon hij vanuit Amersfoort met het managen van artiesten, begon een platenlabel en gaf feesten. “Sinds mijn 20e heb ik niet meer voor een baas gewerkt, sinds 2008 leef ik er van. Ik programmeerde alle hiphop en reggaeton in De Kelder, het feest Bottoms Up en bracht die muziek ook naar Zandfoort aan de Eem en festival Torenpop.”

“Ik liet websites bouwen en regelde marketing, maar daar stopte ik mee. Ik dacht, wat kan ik zelf? Ik had wat workshops en kinderkamers die ik bespoot en toen ben ik twee jaar lang gaan oefenen met fotorealistisch werken. Met mijn portfolio liep ik door de binnenstad voor het bespuiten van rolluiken en kleine klussen. Dat is nu uitgegroeid tot mijn bedrijf 13hoog.”

“Ik maak in opdracht nu nog steeds muurschilderingen met spuitbussen. Ik beschilder graag grote muren, omdat dat impact maakt. En het leegspuiten van een bus is heel bevredigend. Ik ben heel blij als ie dan op is, dat geeft me een heel goed gevoel als ik kleur aanbreng in de wereld. De afbeelding maakt niet uit, als die spuitbus maar leeg is.

Trots is hij op een aantal schilderingen, zoals het roodborstje en mus op een transformatorhuis op de hoek Drentsestraat / Puntenburgerlaan. “Mijn mooiste werk in Amersfoort vind ik lastig, de trafohuisjes van de Grebbelinie vind ik erg mooi. Dat is in de wijk Jeruzalem aan het begin van de Hooglandseweg Noord, na de Meridiaantunnel. Maar ook aan de Van Asch van Wijckstraat op de Otto Scheltusflat met de favoriete kleuren van mensen uit de stad. Of het nieuwe werk op de kruising Heiligenbergerweg en Beethovenweg. Paddestoelen op de zijkant van appartementencomplex voor Randenbroek. Die zijn ontworpen door Margriet van de Berg, illustrator en die heb ik mogen aanbrengen.”

“In Amersfoort mist nog wel een goede galerie, waar mijn kunstwerken en dat van mijn vrienden kunnen hangen. Waar jonger, hipper publiek graag samenkomt en niet al te standaardwerk hangt. Zoals tijdens 10 jaar Blauwdruk in KaDE. Dat voelde als een soort festival. Binnen en buiten stonden liefhebbers en kunstenaars wat te drinken, te praten over kunst en andere zaken. In de stad zijn veel mensen die mooie illustraties en ander goed werk maken. Het zou goed zijn als dat zichtbaar wordt voor andere liefhebbers. Ik heb ook weleens zoiets georganiseerd, maar heb daar nu geen tijd voor helaas.”