‘Doen wat je goed doet’ aflevering 24: acteur Emile Tournier

Emile komt uit Woerden, hij is er geboren en getogen. Vader Ben werkte bij Fokker en zat dus ‘in de aviation’, zijn moeder werkte in het bankwezen. Zijn broer is ambachtelijk meubelmaker. Maar Emile zelf wist al vroeg dat hij iets met theater wilde gaan doen. “In tegenstelling tot de familie ben ik meer van het uitbeelden of tekst omzetten naar beeld of andersom. Ik hield vroeger al van typetjes spelen en verkleedpartijen. Ik herinner me dat ik als kleine jongen stond te playbacken op Michael Jackson voor familie.”

In het toen veel kleinere en dorpse Woerden dan het nu is, was er al theater de Kloostertuin. “Toen ik dat theater ontdekte heb ik daar een aantal jaren aan meegedaan met diverse producties. Vanaf ongeveer mijn 20e betaalde ik contributie en koos uit de diverse disciplines acteren, dans en muziek mijn aandeel in de muziektheaterproductie die werd gemaakt. Ik zong niet, maar speelde alleen.”

Ondertussen had Emile jarenlang een kantoorfunctie als verkoper binnendienst voor verschillende bedrijven. Dertien jaar geleden stapte hij over naar de zorg en werd persoonlijk begeleider van mensen met een verstandelijke beperking. Daarbij werkt hij veel met mensen met autisme en het down syndroom. “Ik houd van afwisseling. Eens in de zoveel tijd kan je ook eens wat anders gaan doen. Ik wilde met mensen werken, maar dacht er ook een tijdje over om professioneel binnen de podiumkunsten te gaan werken”.

Daarom deed hij van 2004 tot 2007 de acteursopleiding bij het Rotterdams Centrum voor de Theaterkunsten. “Het is me daarna gelukt om ook echt twee jaar op professioneel niveau te werken. Ik speelde een jaar lang bij De Engelenbak in Amsterdam, met name veel klassiek theater. Denk aan werk van William Shakespeare en Peer Gynt van Henrik Ibsen. Het mooiste was het jubileumstuk Ali en Nino uit Perzië. Een soort Romeo en Julia verhaal door Kurban Said. Daarin speelde ik samen met Helmert Woudenberg. Ondertussen deed ik mijn werk er gewoon naast en het repeteerde in de avonden en weekenden. Helaas verdiende het niet genoeg.”

Hij woonde in Utrecht en Maartensdijk en kwam na een relatiebreuk in Amersfoort terecht. “Ik woon hier heel graag wegens de vele creativiteit en festivals. Twee jaar geleden kwam ik met de Nieuwe Theatergroep Amersfoort in contact, toen ik ze zag spelen op Vuurol op Lage Vuursche. Ik vroeg of ik na 12 jaar weer eens een auditie kon doen. Ik werd aangenomen. NTA bestaat nu 3 jaar, is dus nu nog vrij jong en bezig om naamsbekendheid te krijgen. Sinds kort heb ik ook de PR op mij genomen”

Gisteren ging het stuk Robin Who? in première in podium Kosmik. Vanavond en 3 en 4 november is het daar ook nog te zien. Het is voor Emile het eerste stuk dat hij speelt samen met NTA en hij pakte meteen de hoofdrol. “Joachim Robbrecht herschreef het bekende verhaal van Robin Hood naar het hier en nu. In een tijd waar idealen een scheldwoord zijn. NTA bewerkte het naar een groter ensemble.”

“Robin en zijn bende The Merrymen worden verplaatst naar 2023, inclusief alle actuele thema's die nu spelen over identiteit bijvoorbeeld. Hij probeert zijn ego in stand te houden. Hij gaat door een identiteitscrisis, omdat zijn Merrymen helemaal klaar zijn met hun traditionele imago. Ze gaan in het stuk staan voor hun eigen wensen, imago en identiteit.

Dat levert absurdistisch en grappig theater op, maar met een serieuze ondertoon. Als kijker krijg je een inkijkje wat er nog over is van zijn persoon en identiteit, met alle tragiek en komische onderdelen die daar bij komen. Mensen zijn van harte uitgenodigd om het zelf te komen beleven.”

De NTA is drie jaar geleden opgericht door Sander van der Veeke, Carine de le Cluse en Manon Barendrecht. Ze vonden dat er in onze regio te weinig theatergroepen waren voor mensen in de leeftijd van 25 jaar tot 45 jaar. “We zijn niet alleen een theatergroep, maar ook een productiehuis en maken niet alleen hele stukken maar ook eenakters. We mogen als speler ook meedenken over het maakproces en hebben inbreng in onze eigen tekst. Als NTA schuwen we niet om morele boodschappen over te brengen. om op een creatieve manier de discussie los te maken. We spelen graag actief en energiek, willen iets laten zien.”

Hij is blij dat hij met Helmert van Woudenberg samen kon spelen. Daarnaast bewondert hij de Amerikaanse acteur Robert de Niro. Zij gebruiken de techniek ‘method acting’ waarbij de acteur zich geheel onderdompelt en zo inleeft in zijn rol. “Helmert heeft dan een hyperofocus op die persoon, dat vindt ik erg knap. Ook Gijs Scholten van Aschat is iemand die dat ook goed kan.” Voor zijn hoofdrol wordt Emile ook goed geholpen door zijn kostuums, ontworpen door Marianne Vlieger. “Wat zij maakt is heel eigentijds en een belangrijk onderdeel in het spel. Het is eigenlijk al 50% van je rol.”

Er blijft ondertussen genoeg over om te wensen. Zo zou hij graag eens vaker in een groter theater spelen met NTA. “Ik vind het heel leuk om voor NTA de PR en marketing te doen en zaken daarom heen te regelen. Ik hoef niet heel zo nodig te acteren, ik hoef dat niet meer als prof te doen." In Amersfoort mist volgens Emile nog een, voor gezelschappen, betaalbaar theater.

“We spelen nu in De war of Kosmik, dat is voor ons haalbaar. Het zou mooi zijn als voor groepen als ons, bijvoorbeeld Theater de Lieve Vrouw goedkoper zou zijn. Het zou zeker een toevoeging zijn als er een gebouw kwam waar de diverse gezelschappen samen kunnen werken en dingen als onderhoud en bedrijfsvoering verzorgen. In ieder geval nodigen we elkaar nu al uit voor onze eigen voorstellingen.”