‘Doen wat je goed doet’ aflevering 19: zanger Vos Ploeg

Vanaf groep 6 van de basisschool kwam Vos’ eigen muzieksmaak naar boven. “Dat was toen veel dance en top 40. Dat vond ik heel leuk, net als veel klasgenootjes. Maar ik ging later ook op klassieke gitaarles, die nylon snaren zijn beter voor kinderhandjes. We hebben een paar lesboeken afgewerkt met basistheorie en -technieken. Mijn middelbare school was de Kees Boekeschool, ook wel 'De Werkplaats' genoemd, in Bilthoven. Toen ben ik psychedelische rock muziek gaan luisteren. Ik vond de 60ies heel aantrekkelijk, dat was meer experimenteel en heftiger. Het voelde cooler, ook hoe alles eruit zag toen."

Toen maakte Vos weer een u-bocht en kwam via vrienden in aanraking met hiphop. “Ik ben dat veel gaan luisteren, zelf beats zelf gaan maken en doe dat nog steeds. Dat is een beetje een gekke sprong misschien, maar daar begon het produceren van muziek voor mij ook. Uiteindelijk kwam ik dus nu bij de postpunk uit. Zoals Joy Division, grondleggers van het genre. The Cure en Depeche Mode en andere new wave. Daar draait het om hoekige baslijntjes, synthesizers en veel rare gitaarsounds.”

Deze postpunk ontdekte hij via een collega van de Velvet Music Amersfoort. “Ilse van Puijenbroek, zij speelt nu in de band Echo Beach, heeft mij geïntroduceerd. Daarna ben ik met die muziekkennis het bandleven ingerold. Ik studeer nu aan de Herman Brood Academie in Utrecht. Met een paar jongens die ken uit Utrecht zijn we new wave muziek gaan maken. Die band heette ‘Razende Sven’, vernoemd naar een witbiertje. Daarna is op de Herman Brood Academie mijn huidige band Bowl ontstaan dat meer postpunk is, ongeveer anderhalf jaar geleden.”

Terug naar het begin. Hij verontschuldigt zich bijna, maar Vos is toch echt 22 jaar geleden geboren in Utrecht Overvecht. Daarna zijn hij, zijn broer, zus en ouders vanaf zijn vierde jaar in het Soesterkwartier gaan wonen. “Daar was het best prima opgroeien. Af en toe was het niet top, maar ik heb er goede jeugdherinneringen aan. Ik heb geen slechte associatie met de buurt en denk er als mijn thuis aan terug.”

Nu woont Vos, niet geheel vrijwillig, bij zijn ouders in de Schimmelpenninckstraat, daarvoor in Utrecht. “Toen ik ging studeren aan de Herman Brood Academie ben ik in een huis in Lunetten gaan wonen, maar het was nogal chaotisch daar. Daarom ben ik terug naar mijn ouders en op zoek naar een kamer in Amersfoort."

In Bowl is Vos de zanger en hij schrijft teksten. “Daarnaast ben ik mezelf aan het specialiseren in songwriting, nieuwe sounds verzinnen en live productie. Maar gitaar, speel ik ook nog. De naam Bowl komt van een van de gitaristen. Hij zei ineens ‘Bowl: kort, maar vier letters en lekker te vullen’. Er bleek verder geen enkele band te zijn die zo heette, behalve een onbekende in Spanje. Je kan er ook van alles mee, er Bowlen van maken ofzo.”

De muziek van Bowl ontstaat op twee manieren: een is gewoon in de oefenruimte, gezamenlijk naar een klein idee kijken en dan daar op verder borduren. Of iemand heeft thuis een demootje opgenomen. “Met die demo gaan we eigen partijen invullen. In beide gevallen maken we het dan samen af. We moeten ook zorgen dat het live hetzelfde gaat klinken als de opname. Dat moet goed werken omdat we ons profileren als liveband. Het goed overbrengen op het publiek is het belangrijkst."

“Als zanger schrijf ik de teksten zelf. Het blijft punkmuziek dus ik probeer kritiek te leveren op dingen die ik zie of gebeuren in de wereld. Op de plaat die we nu maken gaat het over sociaal maatschappelijke problemen en het feit dat we niet milieutechnisch met de aarde om gaan. Met de band proberen we dat gesprek gaande te houden, kritisch zijn op ons eigen gedrag en op de politiek. Zodat als mensen luisteren naar de teksten, ze zin hebben in verandering.”

Van zijn muziek kan Vos niet leven. Hij is wel hard bezig om dat mogelijk te maken. “Ik zou ons semi-prof noemen, we doen allemaal de HBA. Dan mag je zelf beslissen of dat zo is. We doen ons best om er zoveel mogelijk uit te halen en veel te spelen en zoveel mogelijk mensen te bereiken. Naast het studeren werk ik bij Velvet Music en bij Rock 'n Roll Store, dat zijn mijn twee baantjes en daar kan ik van leven. Als je geen populaire muziek maakt in Nederland kan je er bijna niet van leven, daar heb ik me al bij neergelegd.”

“Ik ben groot fan van David Bowie, ik vind hem de ultieme kunstenaar. Als ik het niet meer weet hoe ik het moet doen, dan luister ik even naar hem. Hij kan heel mooi emoties en zijn gedachten overbrengen. Dat vind ik heel belangrijk, dat de expressie terug te horen is in de muziek, anders is het nutteloos. Qua performance vind ik David Byrne (zanger van o.a. de Talking Heads, GH) heel erg goed, hij is toegewijd. Talking Heads is een band die volledig gaat voor super goede live optredens en een album oeuvre en heel hard werken aan beide. Alles eruit halen wat er in zit.

Ze zaten dagen in de sportschool zodat ze een energiek optreden van anderhalf uur volhouden. Ik leef nog niet zo, maar wil het wel. Ik heb nu genoeg conditie voor een show en kan er veel energie in steken. Ik ben begonnen met zwemmen om conditie op te bouwen. Daarbij staat je hele lichaam aan, dus dat is lekker.”

De carrière van de band staat nog in de startblokken, vindt Vos. “We spelen nu vijftien keer door heel het land met de Popronde. Heel leuk, omdat je een groot publiek bereikt dat jouw band normaal niet zou zien. Zo zien ook gasten die van klassieke rock houden of juist oudere mensen ons. Normaal spelen we voor jongeren. De energie is vaak ook goed aanwezig, dat zegt ook veel. We blijven goed in de ‘indie charts’ voor onafhankelijke artiesten hangen. Binnenkort worden we bij KINK radio gedraaid en geïnterviewd. We zijn al gedraaid bij 3FM, tijdens een alternatief uurtje en in relatie tot de Popronde.”