Ruim honderd bezorgde Hooglanders met vooral veel vragen over islamitische begraafplaats

Want waar in het coalitieakkoord staat dat er in Hoogland-West niet gebouwd gaat worden om het groen in de regio te beschermen, ligt nu een heel ander plan op tafel. Vier hectare agrarische grond aan de Bunschoterstraat is gekocht van het College van de Malen op het Hoogland, om ruimte te maken voor een begraafplaats inclusief bijbehorende bebouwing.

De gemeente is niet alleen juridisch verplicht om samen met het Samenwerkingsverband van Amersfoortse Moskeeën (SvAM) een locatie te vinden, maar voelt ook de morele verplichting. “Ook zij moeten hun dierbaren in deze stad kunnen begraven”, zegt Rutger Dijksterhuis, wethouder ruimtelijke ordening.

Abdelkarim Elkarti staat ietwat nerveus voor de grote groep geïnteresseerden. Als voorzitter van het SvAM beantwoordt hij de nodige vragen van het publiek. “Ik begrijp uw vragen en snap sommige frustraties”, zegt hij. Maar, benadrukt hij, het onderwerp doet heel veel met hem. “Het voelt gek dat we de wet erbij moeten pakken om ons recht te halen.” Hij kent de vraag van de Amersfoortse moslims om binnen de eigen gemeentegrenzen begraven te worden. “Wij houden ook van deze stad en willen er onze dierbaren volgens eigen rituelen kunnen begraven binnen de gemeentegrenzen.”

De komst van de begraafplaats riep de nodige vragen op over islamitische gebruiken rondom begrafenissen. Want hoe druk wordt het, hoe snel is de begraafplaats vol en wie komen er eigenlijk te liggen?

(Artikel gaat verder onder de afbeelding)

Elkarti nam alle tijd om dat rustig uit te leggen. Drukte hoeven de buren straks niet echt te ervaren, aangezien er vaak maar een tiental mensen aanwezig zijn bij de begrafenis zelf. Als het aan het SvAM ligt krijgt de begraafplaats ook geen regiofunctie. “We willen mensen met een binding met Amersfoort in deze stad kunnen begraven.”

Dat er snel uitbreiding nodig is verwachten de moskeeën ook niet. “Dat gaat volgens de prognoses tientallen jaren duren.” De verwachting is dat per jaar 100 Amersfoortse moslims in hun stad begraven gaan worden. Er is - als de plannen doorgaan- ruimte voor minstens 2,5 duizend graven.

Inwoners vragen zich verder af of de boeren bedrijvigheid - zoals het werk met zwaar landbouwmaterieel of het maaien van het gras - wel past naast een plek als een begraafplaats. “Gaat dat elkaar niet gigantisch verstoren?”

Bang dat zij last hebben van de buren is Elkarti allesbehalve. “Het leven gaat ook tijdens een begrafenis door. Of er nou bij de buren wordt gewerkt, er een vliegtuig over vliegt of een motor langs de weg rijdt.”

Een van de belangrijkste vragen uit het publiek is: hoe groen blijft de omgeving? Dat een begraafplaats de groenfunctie van het gebied in de weg zit wil Elkarti graag ontkrachten. “Het heeft veel weg van een natuurbegraafplaats. Het is een tuin met paden. Zonder grafmonumenten.”

Toch is bebouwing noodzakelijk. “We hebben parkeerplaatsen nodig, een plek waar mensen kunnen samenkomen, waar we gereedschap kwijt kunnen en natuurlijk ook sanitaire mogelijkheden.”

Naast alle vragen over de begraafplaats, is er vooral veel ongenoegen over de manier waarop de gemeente te werk is gegaan. Want de timing van de koop, vlak voor de zomervakantie, een summiere brief met weinig informatie en een andere invulling dat het coalitieakkoord belooft schiet bij veel Hooglanders in het verkeerde keelgat.

“Waarom hier en wat kunnen wij er als inwoners nog tegen doen?”, is een veelgestelde vraag. “Andere mogelijkheden zijn simpelweg afgevallen”, zegt wethouder Dijksterhuis. “Waaronder Rusthof, omdat we te maken hebben met andere gemeenten.” Ook andere locaties vielen af, onder andere door de prijs van de grond. Al snel kwam deze locatie in beeld en de gemeente besloot de grondeigenaar te benaderen voor een ruil.

“We hadden dit graag eerder willen weten”, zegt een van de omwonenden. Nu de grond is verkocht hebben veel inwoners het gevoel geen inspraak meer te hebben in de rest van de besluitvorming. “Het is onprettig dat we zo slecht op de hoogte zijn gehouden. En dan druk ik me voorzichtig uit”, laat één van de bewoners weten.

Dat de brief naar inwoners uitgebreider en duidelijker had gekund ziet ook de gemeente. “We hadden veel meer over het nog te doorlopen proces uit kunnen en moeten leggen in de brief.”

Uiteindelijk is het perceel compleet in handen van de stichting. “Dat is de enige manier waarop wij eeuwig grafrust kunnen garanderen”, aldus Elkarti. Het duurt nog even voordat het zover is. In november besluit de gemeenteraad of deze locatie geschikt is voor een begraafplaats. Daarna pas wordt naar de inrichting gekeken. “Dit gaat nog jaren duren, maar de eerste stap is in ieder geval gezet.”