‘Doen wat je goed doet’ aflevering 16: zanger/gitarist Leroy de Raad

Leroy is zanger en gitarist bij metalband Shoot The Messiah. Hij is geboren in 1996 in het Soesterkwartier en woont er nog steeds. In dezelfde straat als zijn moeder en zijn opa. “Dat is heel gezellig en we zijn altijd bereikbaar voor elkaar. Ik ging naar de Palmschool, wat nu de Magneet is geworden. Iedereen kende elkaar en lette op elkaar. Dus mijn ouders zeiden, ga lekker je gang en naar buiten.”

“Mijn moeder speelt zelf geen instrument, maar houdt van muziek en is fan van Golden Earring. Daar zijn we ook vaak geweest. We geven elkaar bij onze verjaardagen altijd een concertbezoek kado. Toen ik in groep 8 zat heeft ze mij Carlos Santana laten horen omdat ik interesse kreeg in muziek. We kochten bij een muziekwinkel in de stad een elektrische gitaar en in de zomervakantie heb ik tot bloedende vingers aan toe ´Samba Pa Ti´ van Santana geoefend.

`We gingen bijna elk weekend naar een camping in Voorthuizen en heb daar ook mijn liefde voor de natuur ontwikkeld. Ik ontmoette daar een oudere man die mij ‘Love me like a man’ van Ten Years After leerde spelen. Ik hield ook van Guns n’ Roses en dat soort rockmuziek en hij zocht dan nummers die bij mij aansloot. Na die zomer ben ik op gitaarles gegaan, bij Paul Molhoek in Schothorst heb ik gitaar leren spelen.”

Een volgende stap in het muzikale avontuur van Leroy werd ook ingeleid door zijn moeder. “Zij regelde in 2010 dat ik bij Serge van der Haar, die bij ons om de hoek woonde, een keer mee mocht spelen met zijn band. We zijn gaan jammen en probeerden nummers na te spelen van bands als Metallica en Sepultura omdat we die leuk vonden. En daar stond ik dan als veertienjarige met die oudere gasten. Serge is halverwege de veertig nu, onze bassist is halverwege de dertig nu. Nu zijn we al jaren een band samen.”

De naam ´Shoot The Messiah´ komt op de buitenstaander misschien agressief en antireligieus over. Maar de bandnaam is niet letterlijk bedoeld. “Op een avond zaten we als band bij elkaar. We waren moe en hadden een slechte film gekeken. Iemand begon met de zin ‘Don’t shoot the messenger’ en daarop volgde ‘shoot te messenger’! Toen zei Serge ‘dat moet eigenlijk messiah zijn’ en dus werd het Shoot The Messiah.”

“Dat was toen wat het was, maar nu zit er een gedachte achter. Hij past heel goed bij onze visie: verzet tegen kuddegedrag. We vinden allemaal dat je eerst je eigen mening moet vormen, voordat je die van een ander opvolgt. Messiah is in de betekenis van ‘verlosser’ gebruikt, niet religieus richting het christendom. Het is meer een mentaal statement dan dat het over een groep mensen gaat. Dat statement zit ook in ons eerste album. En met ons nieuwe album zal het in de teksten ook weer ‘een staartje’ krijgen. De thema's die we daar in gaan behandelen gaan over menselijke duisternis en de grenzen van het menselijk bestaan.”

“Mijn eerste optreden dat ik gaf was met ´Shoot The Messiah´ in 2015. Toen hadden we de band compleet en traden op in de Boothill via Per Expressie tijdens de Kultjurloop. Het ging voor ons gevoel geweldig, zo’n leuke beleving. Ik was vooraf heel gestresst, maar op het moment dat ik begon met spelen was het weg. Het publiek was ook geweldig, er gingen zelfs een paar tafels doormidden.”

Serge en Leroy schrijven de nummers, ieder op hun eigen manier. “Serge schrijft complete nummers en ieder bandlid doet zijn eigen sausje erover. Als ik iets schrijf zijn het alleen de gitaarpartijen en tekst. We gaan binnenkort een nieuw album opnemen en daar komt ook een orkest en koor achter. Dat doet Serge, hij is het muzikale genie. Hij speelt naast piano ook gitaar en hij componeert, dat zit allemaal in zijn hoofd. Daar is hij autodidact in.”

"We hebben al best veel gespeeld. Voor corona deden we twintig tot dertig gigs per jaar. Maar het is nog niet op het niveau van toen. We brachten net voor corona ons debuutalbum uit en het is nu ‘verouderd’. Veel andere bands gingen door tijdens de pandemie en wij hadden een wisseling van drummer die het repertoire moest oefenen. Serge was een tijd ziek, dus we konden niet veel uitbrengen.

Het nieuwe album wordt meer ‘blackened death metal’, death metal met inspiratie uit de black metal. Muziek zoals we maakten maar met meer lagen. Het album komt niet in een keer uit, eerst met singles die elk een mooie video krijgen. Het is nu in voorbereiding, wanneer de nieuwe single uitkomt is geheim. Eerst moet alles af zijn. Ik verwacht vier singles binnen vier á zes maanden.”

Inspiratiebronnen heeft Leroy genoeg voor de nieuwe muziek. “Muzikaal hou ik erg van Griekse bands als Rotting Christ en Septic Flesh. Met name hoe ze diverse genres muziek samenbrengen. Mijn teksten zijn heel vaak geïnspireerd op dingen die we zelf meemaken en gekoppeld aan Engelse literatuur. Bijvoorbeeld ‘Paradise Lost’ van Milton en Shakespeare en dingen als ‘Divine Comedy’ van Dante. ‘Pictures of Dorian Gray’ door Oscar Wild is ook zo'n boek.”

“Ik zie ons als semi-professionals. Het is pas pro als we meer toeren en er van kunnen leven. Nu zit ik op een hele comfortabele plek zit om alles aan te kunnen pakken wat ik wil. Willen we iets met een orkest opnemen? Dan kijken we daar naar. Ik heb een grote passie voor het onderwijs. Het is geweldig om leraar van groep 1 en 2 op een basisschool in Nijkerk te zijn. Maar als ik fulltime muzikant kan zijn, dan doe ik het meteen. Tijdens stages heb ik weleens gehad dat mensen het niet vonden kunnen dat een metalhead voor de klas staat. Maar dit jaar stonden we op Willems Wondere Weiland festival in Hooglanderveen en stonden er onverwacht een aantal voormalige leerlingen van mij vooraan bij het podium met hun ouders. Dat was fantastisch.”

Leroy heeft nog wel wat te wensen voor Amersfoort, maar werkt zelf ook aan verbetering, in Leusden. “Er mag wel meer openheid komen voor meer muziekstijlen. Over het algemeen hoor je vooral jazz, daar kan ik ook van genieten. Maar nu krijg je overal jazz te horen en metal is nergens gewenst . Het rockcafé Brutus is ook al weg en een restaurant geworden. Er zijn veel mensen uit de scene die nergens meer naartoe kunnen omdat het er geen metal meer live te zien of als achtergrond te horen is. Ik ben heel blij dat we in Boothill weer kunnen spelen. Daarnaast organiseer ik metalfestival IJzersterk in Fort33, dus ben ik nu bezig de hele metalscene op dit moment in kaart te brengen. De volgende editie is op 6 januari 2024.”