Fietsenzaak Van Beek stopt ermee: 'Hier heb ik de meeste uren van mijn leven doorgebracht'

Soortgelijke opmerkingen hoort Ton de hele dag door. Na ruim honderd jaar gaat fietsenzaak Het Rijwielhuis aan de Bloemendalsestraat sluiten. De zaak is voor veel (oud-)inwoners van de stad een begrip. Ton is de derde in de generatie die de fietsenzaak runt. Zijn opa Arie van Beek startte de winkel in 1922 en nadat zijn vader Wim het stokje overnam werkte Ton al als jonge jongen bij zijn vader in de winkel. Zelf heeft Ton geen kinderen en daarom heeft hij de zaak en het woonhuis boven de winkel - waar hij tweeënzestig jaar geleden werd geboren – verkocht.   

(Tekst gaat verder onder de foto)

Het was nooit de vraag of Ton de zaak over zou nemen. "Zo ging dat vroeger gewoon. Het was een vanzelfsprekendheid dat ik als zoon in de voetsporen van mijn vader zou treden. De liefde voor fietsen zat bij me ingebakken."

Wat Ton het meest gaat missen is het contact met zijn klanten. "Ik hou van het persoonlijke contact met mensen. Veel klanten komen hier al zo lang en kennen mijn vader ook nog." Ruim vier jaar geleden overleed zijn vader op 93-jarige leeftijd. In de werkplaats hangt een portret van hem aan de muur. Ook staat er nog een oude houten kassa die vooral door Tons opa en vader werden gebruikt. "Zelf gebruik ik die al een hele tijd niet meer, maar ik vind het wel leuk om 'm te laten staan." De plek in de werkplaats is volgens Ton een soort huiskamer voor hem. "Hier heb ik de meeste uren van mijn leven doorgebracht."

Vroeger kon je je band oppompen aan de zijkant van de winkel. Daar zat een muntgleuf en slang. Je kon er je fietsband oppompen voor een stuiver. “Soms maakte het uitgaanspubliek ‘s nachts gebruik van de pomp om zichzelf af te koelen of om er gewoon mee te spelen en dat zorgde voor nogal wat overlast, vandaar dat ik ‘m daar weg heb gehaald”, vertelt Ton. Wel kun je nog altijd - gratis - je band oppompen aan de achterzijde van de winkel. 

De Google-recensies voor de winkel klinken alleen maar positief. ‘Klant is hier koning’, is meerdere keren te lezen. Ton houdt zich daar niet zo mee bezig. "Ik lees dat soort dingen eigenlijk niet," zegt hij nuchter. Een man staat met zijn twee kinderen in de winkel om een fiets uit te zoeken voor zijn dochter. Hij is kortgeleden in de buurt komen wonen. “Ik was wel blij met een nostalgische fietsenzaak om de hoek, dus ik vind het jammer dat hij stopt."

Tineke Broer groeide op in Amersfoort en herinnert zich de fietsenzaak nog levendig. Als jong meisje liep ze iedere dag door de Bloemendalsestraat langs de winkel van huis naar haar basisschool en terug. "We hadden thuis maar één fiets - die mijn vader zelf in elkaar had gezet - en die we met het hele gezin moesten delen", vertelt Tineke. Ieder jaar wandelde ze met haar twee zusjes de avondvierdaagse van de padvindersclub waarbij ze eveneens langs Van Beek wandelde.

Een speciale herinnering heeft ze aan een avond in 1959. Op de laatste avond van de avondvierdaagse kreeg ze van haar ouders de opdracht om op hen te wachten op de stoep voor de fietsenwinkel. Als verrassing mochten Tineke en haar zusjes alle drie een nieuwe fiets uitzoeken. "Het was een heel bijzonder moment. De zaak was speciaal voor ons open, dat hadden onze ouders geregeld.”

Tineke vertelt dat haar buurtgenootjes jaloers waren op haar fiets. “In die tijd waren fietsen nog niet zo kleurrijk als tegenwoordig, maar ik weet wel dat hij erg mooi was. Lang niet iedereen had destijds een fiets, dus dat maakte het extra leuk.”

De letters van 'Het Rijwielhuis’ prijken op de gevel. Ze dateren uit 1926. Het zijn letters die vader Wim met zijn broers zelf heeft uitgezaagd met een figuurzaag. “Gelukkig wil de volgende eigenaar de letters laten hangen en de plek daarmee in ere houden. "Het is de officiële naam in de bouwtekeningen", vertelt Ton.

Ton heeft meegemaakt dat De Bloemendalsestraat in de loop van de tijd erg is veranderd. "Vroeger zat de hele straat vol met winkels. Van kruidenierszaken tot aan een sigarenwinkel. Alles wat je nodig had zat in deze straat." In de jaren zeventig begonnen de winkels langzaam te verdwijnen. "Dat vind ik soms wel jammer, dat die kleine zaakjes plaats hebben gemaakt voor de grote ketens."

De fietsenzaak is nog geopend tot het einde van het jaar. Daarna verlaat Ton zijn geboortehuis en verhuist hij naar een plek in Leusden. “Ik heb genoeg hobby’s, dus is vermaak me wel.” Hij hoopt meer tijd te kunnen besteden aan zijn liefde voor miniatuur. “Ik heb al eens een heel kerstdorp gemaakt. En een skibaan. Soms zie ik dingen in een winkel staan en dan denk ik: dat kan ik zelf ook maken”.  

Met fietsen repareren stopt hij definitief. "Klanten vragen mij soms wat mijn nieuwe adres wordt en of ik ze daar dan nog kan helpen met hun fiets. Maar daar ga ik niet aan beginnen hoor. Aan de andere kant; mocht ik niet kunnen aarden op mijn nieuwe plek, dan kan ik altijd nog terugkomen."