Politiek café over jongerenhuisvesting sluit niet goed aan bij de jongeren zelf

Verschillende aspecten van de woonsituatie voor jongeren in de stad passeren de revue aan het begin van de avond. De bijeenkomst vindt plaats in een gebouw aan de Zwaluwstraat in Liendert waar een woonproject voor jongeren is gestart. Het complex is een voormalig verzorgingstehuis dat is getransformeerd in veertig studio's voor starters en studenten.

Wethouder Astrid Janssen (GroenLinks, wonen) steekt van wal en schetst een realistisch beeld over een woningmarkt die tot stilstand is gekomen en waar nog nauwelijks wordt bijgebouwd. Jongeren worden hierin door de wethouder erkend als slachtoffer. Er wordt verder weinig nieuws gedeeld.

Leonie (21 jaar) is een van de jongeren die aanwezig is op de discussieavond. Ze woonde tot voor kort zelf in een van de units in de Zwaluwstraat. “Toen de energieprijzen vorig jaar stegen kon ik mijn huur helaas niet meer betalen”, vertelt ze. Ze heeft haar studio verwisseld met de kamer van Emma, die iets verderop in een studentenhuis woonde met zeventien huisgenoten.

Leonie bezoekt de avond omdat ze als jongere haar stem wil laten horen. Over de stelling of woningen voor jongeren uit gedeelde voorzieningen moeten bestaan is ze kort: “Nee, ik heb geen zin om na een achturige werkdag thuis te komen en daar een beschimmelde pan in de keuken aan te treffen. Dat soort dingen gebeuren aan de lopende band. Met andere jongeren samenwonen is alleen leuk als je zelf kan kiezen met wie je woont, maar dat wordt je onmogelijk gemaakt.”

Een andere jongen beaamt dat. “Samenwonen met mensen die je niet kent is niet fijn. Het collectieve gevoel van verantwoordelijk omgaan met spullen is te weinig aanwezig.” De jongen noemt zelfs dat hij ooit heeft getwijfeld of hij een geluidsinstallatie veilig in de gezamenlijke woonkamer kon laten staan.

Leonie haar ideaalbeeld is samenwonen met haar vrienden, maar dit lukt haar zoals gezegd niet. "Hoe goed je ook je best doet om een huis te vinden: als je zegt dat je 21 jaar oud bent, ben je blijkbaar niet geloofwaardig. En als je dan ook nog weinig inkomen hebt, dan lukt het al helemaal niet omdat je niet garant kan staan. Het is frustrerend. Je huis is je thuisbasis en als je daarop moet inleveren dan bepaalt dat voor een heel groot deel hoe je je voelt."

Een andere stelling gaat over duurzaamheid. Een jongen die naderhand op de avond reflecteert geeft aan dat hij het thema duurzaamheid als een ver-van-zijn-bed-show ervaart. “Dat speelt voor mij helemaal niet. Ik heb twee jaar gehospiteerd en ik ben blij dat ik nu eindelijk een kamer heb.”

Ook Wyan (24 jaar) bezoekt de avond. Hij is student en woont in ‘de Pionier’, een relatief nieuw woonproject op Isselt, waar tweehonderd jongeren zijn gehuisvest. Wyan's woning is achttien vierkante meters, waarbinnen hij nagenoeg alle woonfaciliteiten voor zichzelf heeft. Daar betaalt hij 572 euro voor. Hij kan het betalen door de huurtoeslag die hij ontvangt. Er is in het complex één wasruimte die door alle bewoners gedeeld wordt. “Mijn ouders wonen bij mij om de hoek, dus gelukkig kan ik daar nog mijn was doen.”

In geen van de stellingen komen hoge huurprijzen of krapte op de markt expliciet aan de orde. De vraag of mensen een huis mogen kopen om die vervolgens te verhuren staat aan het eind van de avond nog even centraal. Ook die vraag lijkt niet samen te vallen met de meest actuele problemen die bij jongeren spelen.

De avond, georganiseerd door GroenLinks en PvdA, had als doel om met jongeren te discussiëren over belangrijke thema's op woongebied. Kandidaat Eerste Kamerlid Duco Bannink van de PvdA leidde het gesprek. Het discussiepanel werd gevormd door wethouder Astrid Janssen, gedeputeerde van de Provincie Utrecht Rob van Muilekom (PvdA, wonen) en manager volkshuisvesting Mounaim Abdelkhalki van Portaal.