Wethouder Nadya Aboyaakoub-Akkouh: ‘Rechtvaardigheid is voor mij altijd de rode draad geweest’

Wie of wat is uw grootste drijfveer om politiek actief te zijn?

Rechtvaardigheid is voor mij altijd de rode draad geweest. Dat iedereen de kans krijgt om mee te doen. Met dat idee heb ik mij oersterk vereenzelvigd. Ik wil ervoor zorgen dat mensen, naast een stem, de voorzieningen, zorg en ondersteuning krijgen die ze nodig hebben. Zo ben ik ooit in de politiek terechtgekomen. Je kunt als inwoner wel dénken dat je tegen onrechtvaardigheid bent, maar het willen verzilveren is een tweede.

Ik moest als oudste dochter uit een gezin van acht kinderen altijd het voortouw nemen. Ik kwam daarmee ook automatisch in beeld als iemand in onze omgeving ondersteund moest worden. Je zou me op dat moment misschien een overbelaste jonge mantelzorger kunnen noemen. Ik hielp mensen met een Marokkaanse achtergrond met vertalen. Zo ging ik met mensen mee naar de huisarts en ik was aanwezig bij bevallingen. Dat deed iets met me.

Mijn mensbeeld is dat we elkaar altijd nodig hebben. Geen enkel mens kan het helemaal alleen. Het is heel mooi- vind ik - als je iemand kunt helpen door gewoon te luisteren naar iemand.

Ik ben in mijn politieke werk ook vaak verbindend bezig. Ik zorg dat ik als eerste in beeld ben en dan zorg ik dat de goede mensen erbij komen om uiteindelijk anderen weer verder op weg te helpen. Dat is mijn vertaling van hoe je rechtvaardigheid in praktijk brengt.

Ja dat klopt, en het past ook heel goed bij wie ik ben. Ik moest al op jonge leeftijd verantwoordelijkheid nemen, doordat ik in de lead werd gezet.

Ik kon makkelijk leren. Terwijl mijn vader heel veel werkte en mijn moeder analfabeet was. Later werd mijn moeder trouwens laaggeletterd. Een ontwikkeling die ze heeft doorgemaakt. Zelf kreeg ik een mooi netwerk. Zo had ik twee buurvrouwen in Rotterdam-Zuid die mij meenamen naar de bibliotheek. De taligheid werd mij vanuit mijn netwerk en omgeving aangeboden. De bibliotheek was voor mij heel belangrijk. Daar kon ik mij verliezen in de verhalen en avonturen die ik las. Het heeft me heel erg verrijkt.

De boeken van Carry Slee, maar ook Kruistocht in spijkerbroek staat me nog goed bij. Wat in mijn tijd een veelgelezen boek was door meisjes met een migratieachtergrond zoals ik was Amel van Zohra Zarouali. Dat was het eerste boek over een meisje met een Marokkaanse achtergrond in Nederland.

Wanneer begon het voor het eerst te trekken om in de politiek te gaan?

Ik zag dingen gebeuren in de politiek waar mensen helemaal geen notie van hadden. Omdat mensen de krant niet lezen of de politiek niet volgen. Het overkwam hen. Ik wilde de vertaling zijn en de brug slaan tussen mensen en de politiek. En de ideeën, meningen en opvattingen van die mensen wel meenemen in besluitvormingsprocessen.

Ik denk dat opgroeien in twee culturen maatschappelijk gezien wel iets extra's aanwakkert. Ik ben Nederlander, maar ik heb ook een Marokkaanse achtergrond. Ik ben moslim. Je wordt eerder uitgedaagd om na te denken wat je positie nu eigenlijk is. En daar merk je van, ik kom er best goed uit, maar anderen niet. Ik wilde zorgen dat anderen ook kansen krijgen om zich te ontwikkelen.

Ik ben blij verrast, want ik bestuur op mijn eigen authentieke manier. Ik vind de nominatie al fantastisch. Het geeft mij alleen mij alleen maar meer energie en power. Een echte aanmoediging om de dingen te blijven doen. Dat ik mezelf mag zijn. Dat vind ik heel belangrijk. Dat mijn authentieke manier van besturen wordt gezien en dat het goed genoeg is.

Ik ga graag in gesprek met mensen. Ik ben open en deel graag mijn opvattingen met anderen. Ik praat niet met meel in mijn mond. Ik ben best direct, dat is misschien ook heel Rotterdams. Daarmee lok ik het gesprek uit. Ik denk graag mee en ik ben oplossingsgericht. Ik probeer mensen ook altijd in verbinding te brengen met anderen, zodat ze verder komen.

Ik wil liever niet denken in zwart of wit of tegenstellingen. Maar dat eenieder vanuit een eigen achtergrond, levenservaring en loopbaan iets bij te dragen heeft. Daarom vind ik het altijd ergens ongemakkelijk als ik deze vraag krijg en daardoor apart wordt gezet. We zijn een heel divers college in de zin van gender en van mensen die in het buitenland zijn geboren of daar hebben gewerkt. Diversiteit zit ‘m niet alleen in etniciteit, het zit ook in leefstijl en hoe je in het leven staat.

Ja, ik vind dat we breder moeten kijken als het op diversiteit aankomt. Niet alleen vanuit iemands gender of achtergrond. Het gaat om de vraag: weet je goed aan te sluiten op de mensen waar je het voor doet? Daar zit voor mij diversiteit in. Ik ben niet alleen een moslim met een migratieachtergrond. Ik ben ook Rotterdammer, vrouw, moeder en echtgenoot. Ik heb in een Rotterdamse volkswijk gewoond en ik woon nu in een Vinex-wijk. Dat is diversiteit voor mij. Er zitten heel veel lagen in diversiteit.

Dat klopt, dat heeft bij mij wel extra getriggerd om op te komen voor mensen die net iets meer achterlopen. Dat is mijn intrinsieke drive. En dan heb ik het niet alleen over mensen met een migratieachtergrond, maar over alle mensen bij wie het even niet lukt om mee te komen.

Dat is een mooie bijvangst. Ik doe mijn werk en ik probeer er niet te veel gewicht aan te hangen. We moeten nu denk ik wel naar een modus gaan dat we mensen niet meer gaan verbijzonderen. Tegelijkertijd ben ik me er ook van bewust dat we nog niet zo ver zijn. Mensen met een migratieachtergrond hebben wel extra positief gereageerd op mijn nominatie. In die zin vind ik het wel mooi dat er rolmodellen zijn waar je je aan op kunt trekken. Mensen zien dat een vrouw met een hoofddoek ook gewoon bestuurder kan zijn in Nederland. Daarbij vind ik het wel goed dat er niet getwist wordt aan wie ik loyaal ben. Ik ben Nederlander en ik ben loyaal aan Nederland. We zijn pas geslaagd als Nederland als we die uiterlijke kenmerken en geaardheid niet meer zien.

Wat je in het groot wil doen, moet je eerst thuis doen. Anders vind ik het gebakken lucht. Als je als politici praat over verbinding en dialoog dan begint dat thuis. We hebben echt goede dialogen thuis. Toen ik werd gevraagd als bestuurder voor Amersfoort heb ik thuis ook echt serieuze tafelgesprekken gevoerd. Wat vinden jullie ervan als mama weer wethouder wordt?

Ze zijn nu wat ouder, dus ze denken ook: fijn, moeder even wat minder thuis. Nee hoor, maar ze weten hoe energiek ik van dit werk wordt. Ze vinden het goed bij me passen. Het helpt dat er thuis ook draagvlak is voor wat ik doe. Tegelijkertijd is het ook dubbel. Je staat 24 uur per dag aan. Daarom blijf ik het gesprek met ze aangaan. Wat we in het algemeen niet moeten vergeten is dat de kinderen van nu heel veel aandacht nodig hebben. Kinderen mogen niet de dupe worden van onze drukke agenda’s.

Dat is heel cliché, maar ik wil met dezelfde energie mijn werk blijven doen. En in balans blijven met mijn gezin. Ook hoop ik vooruitgang te zien bij de mensen waar je het voor doet. Daar zit geen functie of verdere ambitie aan gekoppeld. Ik hoop dat mensen profiteren van het werk dat ik mag en kan doen.

Stemmen op ´De Beste Bestuurder 2022´ kan tot 29 januari op www.bestebestuurder.nl. Op 1 februari wordt de beste bestuurder van 2022 bekendgemaakt.